Geçmişten beri, bir çok roman ve öyküde birtakım ahlaksızca davranışların çok detaylı şekilde tasvir edildiğini görüyoruz. Ve genellikle bunların yanlışlığına dair ironi biçiminde de olsa bir imada bulunulmuyor. Edebi seviyesi yüksek sayılan meşhur roman ve öykülerde bile bu duruma rastlanabiliyor. Bu husus herkesçe malumdur. Acaba bu yayınlar vasıtasıyla birtakım kötülükler normal hale getirilmek mi isteniyor diye düşünmeden edemiyorum. Sonuçta bu kitaplar tamamen kurgu ürünü ve bilinçli şekilde böyle kurgulanıyorlar. Zihne getirilen şeylerin ise gerçek hayat bakımından normalleşme tehlikesi var.
Bu tür kitapları okudukça zihin artık bunlara alışmaya başlıyorsa ve kişi gerçek hayatta da bu davranışları normal karşılama eğilimine giriyorsa, dinî ve milli kimliğimiz için tehlike çanları çalıyor demektir.
Günümüzde tv dizileri yoluyla -ve güya, olduğu gibi aktarmak bahanesiyle- birtakım ahlaka sığmaz davranışların telkin edildiğini çoğu kişi görüyor ve endişe duyuyor. Ancak kitaplar konusunda bu hassasiyet kaybolmaya başladı gibi. Halbuki o dizilere ilham verenler; romanlar, öyküler vs. değil mi?
Özellikle çocuklarımızın ve gençlerimizin istediği kitap tavsiyelerinde yukarıdaki endişeyi taşıyarak dikkatli davranmak gerekiyor. Yani kimi kitapları okumadan önce bazı uyarıların yapılması lazım, aile içinde veya eğitim çevresinde. Edebiyat dünyasında yer edinmiş her roman ve öykü, velev ki bilmem kaç yüz temel eser arasına girse bile, tamamıyla bizden veya bize yakın olmayabilir. Değerlerimize yabancı hususlara karşı doğru bir tutum geliştirmek gerekiyor.
Esasında bir "okuma bilinci"ne sahip olan kişi, iyiyi kötüyü ayırt edebilir ve bir kitaptan alması gerekenleri alıp değerlerine aykırı olanları içselleştirmeden geçip gidebilir. Bu şuura sahiptir. Ancak henüz bu seviyeye gelmemiş olanlarımız için, çocuklarımız ve gençlerimiz için yapılması gerekenlerin olduğu inkar edilemez.
Kitap okumak güzel ama her kitabı okumak değil herhalde.
